FotoMuzej, Virtuelni muzej srpske i svetske fotografije. Udruženje za prikupljanje i prezentaciju istorijske građe FotoMuzej ima za cilj podizanje svesti značaja fotografije kao dokumenta i načina umetničkog izražavanja. Fotomuzej, arhiv, arhiva, stara fotografija, stare fotografije, istorija, ocuvanje, digitalizacija, skeniranje, obrada fotografije.

Pejzaž

Pejzaž

Fotografija pejzaža predstavlja oblast u kojoj su se naročito isticali Britanci (kao i u akvarelima pejzaža), i s tim u vezi moraju se spomenuti Roger Fenton, P.H. Delamotte, Charles Clifford i Robert MacPherson (sl. 83), o čijem se delu u različitim oblastima govori na drugim mestima u ovoj knjizi.

Henry White, partner u jednoj londonskoj advokatskoj firnti, bio je jedan od prvih umetničkih fotografa pejzaža, a mnogi savremenici u Engleskoj i Francuskoj smatrali su ga i najboljim. Kao i u slučaju mnogih obdarenih amatera tog ranog perioda, Whiteov rad ograničava se na 1850-te godine. Njegov snimak divlje ruže i bršljana izbliza (sl. 84), kao i neke od studija prirode koje je snimila fotografska škola Royal Engineers, sa svojim objektivnim i realističkim prikazivanjem imaju karakteristične crte koje će sedamdeset godina kasnije odlikovati pokret Neue Sachlichkeit*29.

83. ROBERT MACPHERSON. VRT VILLE D’ESTE, TIVOLI, OKO 1857. 

84. HENRY WHITE. DIVLJA RUŽA I BRŠLJAN, 1857

Takođe su ispred svog vremena, mada iz jednog čisto tehničkog razloga, bili morski pejzaži Gustave Le Greya koji je, umesto za to doba uobičajenog praznog neba, 1856. godine uspeo da na velikim izložbenim fotografijama snimi oblake i morske talase u kretanju (sl. 85). Slikati svetlo nebo sa istom dužinom eksponiranja kao i za tamniji pejzaž za prave fotografe bilo je pravo mučenje, što je dovelo do upotrebe odvojenih negativa za oblake koji su bili uštampavani - tehnika koju je u leto 1852. izumeo Hippolyte Bayard i koja se široko primenjivala od 1860-tih godina.

U jednoj divnoj seriji slika James Mudd, fotograf-portretist iz Manchestera, uhvatio je fantastičnu scenu posle katastrofalne provale brane u blizini Sheffielda 1864. godine (sl. 86).

85. GUSTAVE LE GRAY. „BRIG NA VODI”, 1856.

86. JAMES MUDD. PROBIJANJE BRANE U SHEPPIHLDU, 1864. 

Pejzaži Francisa Bedforda, koje su njegovi savremenici visoko cenili, danas izgledaju pre topografski nego umetnički. Ista kritika odnosi se u izvesnoj meri i na delo Francisa Fritha, Georgea Washingtona Wilsona iz Aberdeena i Jamesa Valentina iz Dundeea, od kojih su svi objavljivati pejzaže u takvim razmerama masovne produkcije da su oni lično mogli zaista snimiti samo jedan mali broj fotografija koje nose njihova imena.

Značaj Hermanna Kronea iz Dresdena leži u tehničkoj i obrazovnoj oblasti. Njegovi portreti, a posebno pejzaži „Saksonske Švajcarske” (1853) i gradova Saksonije, bili su veoma cenjeni u Nemačkoj, ali u poredenju sa francuskim i engleskim fotografijama ne prelaze prosek. Čak i u tim zemljama, umetnička interpretacija pejzaža 1850-tih i 60-tih godina postepeno se degenerisala u topografsko slikanje. U stvari, umetnički rad postao je redak i skup pošto su šezdesetih godina mnogi iz prve generacije fotografa prestali da rade gnušajući se sve veće komercijalizacije fotografije.